Algorithm corrupted (though sheer comedy, of course)
Een solotentoonstelling van Marijn Akkermans bij galerie dudokdegroot Lauriergracht 80, Amsterdam Opening op 13 januari tussen 16 - 18 uur 13 januari - 24 februari, 2018
In zorgvuldig gecomponeerde tekeningen probeert Marijn Akkermans (1975) grip te krijgen op de ambiguïteit van psychologische thema's en de ervaring van 'het zelf'. Zijn eerdere tekeningen werden bevolkt door archetypen van verpleegsters, reusachtige teddyberen, artsen, families, soldaten, zakenmannen en moeders. Innerlijke beleving, de persoonlijke leefsfeer van huiselijke situaties en collectieve fictie lopen door elkaar heen. Het zijn tekeningen die een vervreemdend gevoel van vertrouwdheid en gevaar oproepen.
In "Algorithm corrupted (though sheer comedy, of course)" zien we in Akkermans' nieuwe tekeningen androgyne figuren, oren, baby's, cijfers en bebaarde mannen. De figuren zijn groter dan levensgroot afgebeeld en hun representaties worden verstoord door illusionaire openingen zoals een doek dat opentrekt of een wijd opengesperde mond van een huilende baby. In deze openingen schuilt een andere meerduidige picturale realiteit. In andere tekeningen speelt de kunstenaar een beeldend spel met de openingen als op zichzelf staande vormen. Figuratie en abstractie doorkruisen elkaar in deze tentoonstelling. De inkttekeningen zijn opgebouwd uit transparante lagen gewassen inkt die een vervreemdende lichtschaduwwerking opleveren. Het grafische zwart-wit wordt gecombineerd met heldere kleuren.
De titel van de tentoonstelling verwijst naar algoritmen als onzichtbare maar sturende elementen van onze perceptie. Langzaamaan leren digitaal gegenereerde algoritmen ons sneller en beter kennen dan wijzelf. Maar algoritmen worden niet alleen ontwikkeld door (monster) bedrijven en overheden op basis van ons internetgedrag, of door filmende reclameposters. Ook een mens zelf is een biologisch algoritme. Onze emoties en voorkeuren en de daaruit voortkomende keuzes liggen daardoor reeds voorgevormd vast in ons DNA. Ons vertrouwen in keuzevrijheid staat op losse schroeven. Wat betekent dit voor een kunstenaar? Is dat wat een kunstenaar maakt nog een autonome keuze te noemen? Kan de verbeelding het grid van algoritmen doorbreken, of is kunst maken slechts een hachelijke komedie? En hoe zit het met de interpretatie van de toeschouwer? Kunnen we onszelf zien en doorgronden, of is onze perceptie continue veranderlijk en ongrijpbaar? Marijn Akkermans toont de dualiteit tussen perceptie en deceptie, een bewustzijn van de twijfelachtige staat van onze overtuigingen.